PREHISTORIA ZIEM GRECKICH Prehistoria ziem greckich (okres przed powstaniem źródeł pisanych) jest częścią pradziejów europejskich, które sięgają swymi początkami wędrówki człowieka opuszczającego kontynent afrykański. Prehistoria człowieka na ziemiach greckich zaczyna się więc dziesiątki tysięcy lat temu, w drugiej części epoki kamienia - nazwanej tak, ponieważ ludzie wówczas żyjący używali kamienia, obok kości i drewna, jako surowca do wytwarzania narzędzi i broni; nie umiano jeszcze wówczas łączyć tych materiałów z metalem. Ważniejsze jest jednak, że ludzie nie potrafili uprawiać ziemi. Kiedy człowiek opanował tę umiejętność - co stało się mniej więcej przed dziesięcioma, może dwunastoma tysiącami lat - wprowadził do swojego życia ogromne zmiany i jednocześnie zaczął w sposób nieznany wcześniej oddziaływać na otoczenie naturalne. Przemiany te powoli otwierały drogę do wykształcenia się ośrodków miejskich i do powstania pierwszych państw (przez państwo rozumiemy grupę ludzi zamieszkujących określone terytorium i posiadających wykształcony system regulacji prawnych i sprawowania władzy). Te nowe formy organizacji rozwinęły się najpierw wśród ludów zamieszkujących Bliski Wschód, a dopiero później pojawiły się w Europie. Cywilizacje tego rodzaju powstały wcześnie także w Indiach, Chinach i w obu Amerykach. Czy jednak za każdym razem był to proces samoistny, czy też pomiędzy owymi cywilizacjami istniały jakieś wzajemne związki - nie sposób dziś jednoznacznie rozstrzygnąć. W Europie rozwój ten dokonywał się poprzez przyjmowanie pewnych wzorców z Bliskiego Wschodu i jednoczesne lokalne innowacje. Przełomową zmianą w tym długotrwałym procesie było zapoczątkowanie uprawy roli i rozpowszechnienie związanej z nią technologii.